مقایسه تین کلاینت و زیروکلاینت از نظر سخت افزار
زیروکلاینت (Zero Client) در مقایسه با تین کلاینت (Thin Client)، فقط پردازش کمتری به نسبت آن‌ها انجام می‌دهند.
وقتی صحبت از زیرساخت دسکتاپ مجازی می‌شود، مدیران انتخاب‌های زیادی دارند. ممکن است درباره تفاوت‌های بین گزینه‌های نرم‌افزار VDI، پروتکل‌های نمایش از راه دور یا همه مجوزهای موجود فکر کرده باشید. در اینجا، ما با برخی از بزرگ‌ترین چالشهایی که ادمین‌های VDI با آن مواجه می‌شوند مقابله می‌کنیم تا به شما کمک کنیم تا همه چیز را درست کنید.
هنگام استقرار VDI، باید بفهمید که دسکتاپ مجازی شما روی چه سخت افزاری اجرا می‌شود.
برای میزبانی از دسکتاپ‌های مجازی، شما از بین مینی کامپیوترها، انتخاب‌هایی دارید مانند تین کلاینت‌ها و زیروکلاینت‌ها.
درک مزایا، چالش‌ها و پیامدهای این گزینه‌های سخت افزاری VDI به شما در انتخاب درست کمک می‌کند. بیایید این موضوع را مستقیم بیان کنیم. با ما همراه باشید.
زیروکلاینت در مقابل سرور و معماری کلاینت-سرور
استقرار VDI بر ارتباط بین یک قطعه سخت افزار نقطه پایانی یا زیروکلاینت و یک سرور بک-اند متکی است. مشتری درخواستی را به سروری که از راه دور میزبانی می‌شود، مانند مرکز داده یک سازمان، ارسال می‌کند. سرور درخواست را برآورده می‌کند و باید از طریق یک اتصال شبکه به زیرو کلاینت متصل شود.
با VDI، سیستم عامل دسکتاپ مجازی روی سرور میزبانی می‌شود و کاربر نهایی با رابط دسکتاپ مجازی خود به صورت محلی تعامل دارد. ارتباط بین کلاینت و سرور از طریق یک پروتکل نمایش از راه دور انجام می‌شود، که درخواست را از کلاینت به سرور منتقل می‌کند و سپس اطلاعات را بر روی دسکتاپ مجازی کاربر ارائه می‌دهد. در این معماری سرویس کلاینت-سرور، هدف این است که کاربر نهایی بتواند با دسکتاپ مجازی خود به گونه‌ای تعامل داشته باشد که گویی یک دسکتاپ محلی است که روی کلاینت میزبانی شده است.
